Ο Θεός έπλασε τη μάνα

Με την ευκαιρία της γιορτής της Μητέρας, θα ήθελα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις για την μητέρα, την περίφημη «Μαίρη Παναγιωταρά» του γνωστού τραγουδιού, το οποίο περιγράφει εύστοχα τις απίστευτες απαιτήσεις που έχει η κοινωνία από τη γυναίκα–μάνα. Ο όγκος των απαιτήσεων συχνά οδηγεί τη γυναίκα να χάνει το δρόμο της, να μπερδεύεται, να ζει με άγχος και αισθήματα ενοχής απέναντι στα παιδιά της, στη δουλειά της, στο συζυγικό της ρόλο, στο ρόλο της νοικοκυράς, της φίλης και να νιώθει ανεπαρκής. Στο ιατρείο αντιλαμβάνομαι συχνά ότι η μητέρα που έχω μπροστά μου θέλει στήριξη και τόνωση, συμπαράσταση. Έτσι λοιπόν, ήθελα να πω στις μανούλες τα εξής:

–Η μάνα είναι μάνα, δεν είναι μοντέλο. Η ομορφιά στα μάτια του παιδιού μας δεν έχει καμία σχέση με στολίδια, μακιγιάζ και συνολάκια. Φυσικά και θα περιποιηθούμε τον εαυτό μας, όταν βρούμε χρόνο. Ο αυτοσεβασμός είναι απαραίτητος για κάθε γυναίκα. Όμως για την καθημερινότητα, αυτά τα ρούχα που φοράμε στο σπίτι, που έχουν επάνω φρουτόκρεμες και λαδιές από το μαγείρεμα και το τάισμα, και χρώματα από τους μαρκαδόρους, αυτά έχουν την πιο οικεία μυρωδιά για τα παιδιά μας. Βάλτε το παιδί σας να διαλέξει το ρούχο που του αρέσει πάνω σας περισσότερο και μην εκπλαγείτε αν αυτό είναι η ρόμπα που μυρίζει μαμά.

–Η μάνα είναι νοικοκυρά, αλλά όχι δούλος. Μην φοβάστε να πείτε στο παιδί σας να πάρει μόνο του ένα κουλουράκι να φάει, να μαζέψει μόνο του τα παιχνίδια του, να διπλώσει κάποια ρούχα. Δεν θα πάθει τίποτε αν μάθει να βοηθά λίγο στις δουλειές του σπιτιού. Ίσα-ίσα χαίρεται και μαθαίνει να αυτοσυντηρείται. Ακόμα και ζημιά να κάνει, διδάξτε του πώς να τη μαζέψει.

–Η μάνα είναι μαγείρισσα, δεν είναι μάστερ σεφ. Δεν υπάρχει πιο νόστιμο φαγητό από το κυριακάτικο γιουβέτσι που μπορεί να παράβρασε λιγάκι, ή από τις τηγανίτες που γίνονται «στο φτερό». Μαθαίνουμε στα παιδιά και στην οικογένεια να εκλογικεύουν τις απαιτήσεις που έχουν.

–Η μάνα είναι άνθρωπος, δεν είναι υπεράνθρωπος. Έρχεται η ώρα που χρειάζεται να ξεκουραστείτε. Το παιδί σας μαθαίνει να σέβεται τις επιθυμίες σας, αρκεί να το διδάξετε να το κάνει. «Αν με αφήσεις να ξεκουραστώ μια ώρα, το απόγευμα θα σε πάω στις κούνιες». Ζήστε φυσιολογικά και όχι στερητικά. Εντάξει, θα υπάρχουν και πράγματα που θα στερηθούμε, αλλά το παιδί μας, αγαπάει την ώρα που έχουμε καλή διάθεση και όρεξη για παιχνίδι κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν νιώθουμε οι ίδιες δυνατές.

–Η μάνα είναι υπομονετική, αλλά όχι για πάντα… Μη φοβάστε να διεκδικείτε το σεβασμό των μελών της οικογένειάς σας. Βάλτε τα όρια σας.

Χρόνια πολλά στις μανούλες, και σε κάθε γυναίκα που επιθυμεί να γίνει μητέρα, της το εύχομαι ολόψυχα.